Niha, Qsarnaba czyli wiecej ruin swiatyn

Niha to wieś w dolinie Bekaa, około 8 km na północ od Zahle. Słynie z rzymskich ruin archeologicznych, a zwłaszcza z dwóch dolnych świątyń rzymskich, które sięgają pierwszego wieku naszej ery.

Nazwa Niha, jest popularna w Libanie, jest tez wies Niha w Chouf i w Batroun, nazwa oznacza spokoj.
Znajduje sie tutaj swiatynia romanska, a nawet cztery, choc my odwiedzilismy tylko dwie.
Powstały między 1 a 3 wiekiem naszej ery. Dolne dwie, ktore odwiedzilismy, znajdują się na skraju wioski, a górne dwie świątynie znajdują się około 2 km nad wioską w tak zwanej Niha "Hosn"
Pierwsza i najmniejsza świątynia została zbudowana w I wieku naszej ery. Gdy wejdzie się przez bramę na skraju wioski do parku archeologicznego, który jest prowadzony przez Departament Starożytności, dolna Mała Świątynia pojawia się pierwsza i bezpośrednio na prawo od potoku. Świątynia została poświęcona bogini syro-fenickiej Atargatis i jej małżonkowi, bogowi Hadaran.
Hadaran to lokalna nazwa Hadada, boga piorunów, błyskawic i deszczu. Atargatis jest boginią płodności.  



Druga, duza swiatynia, zostala w latach 50. XX w. gruntownie odrestaurowana przez rząd Libanu.  Świątynia była również poświęcona Bogu Hadaranes i bogini Atargatis. Nadproże gigantycznych drzwi świątyni ma orła z rozłożonymi skrzydłami. Orzeł ten jest podobny do rzeźbionego na nadprożu świątyni Bachusa w Baalbek. Jednak rzeźba Niha jest nieco inna, ponieważ orzeł trzyma koronę w jednym ze swoich szponów, a liść palmowy w drugiej. Po prawej stronie nadproża rzeźbiona płaskorzeźba przedstawia uskrzydlonego nagiego chłopca trzymającego w dłoni lewą dłoń. Obok chłopca znajduje się rzeźba skrzydlatego bogini zwycięstwa, trzymająca w lewej dłoni liść palmowy i koronę w prawej dłoni, unoszącą koronę w kierunku głowy chłopca. Lewa strona nadproża ma rzeźbioną płaskorzeźbę przedstawiającą tę samą boginię zwycięstwa z tymi samymi przedmiotami w jej rękach. Rzeźby wydają się być związane z tajemniczymi rytuałami, które były wykonywane wewnątrz świątyni. Rytuały te dotyczyły kwestii narodzin, wzrostu, śmierci i nadziei na życie pozagrobowe.

  


Kolejna swiatynia w okolicy znajduje sie w starej części małej i przyjaznej miejscowosci Qsarnaba. Sa to pozostałości dobrze zachowanej rzymskiej świątyni. Teren jest ogrodzony i można go zwiedzać tylko wtedy, gdy ktoś otworzy bramę. Nam sie udalo, ze akuratnie byl ktos kto jest do tego upowazniony i nas wpuscil. Jest to niewielka swiatynia i nie zachowalo sie juz zbyt wiele.


x

Jabal Moussa i morze chmur

Jabal Moussa, o tym juz troche bylo, ten sam region co wycieczka z Lora i Mindy w deszczu i pozniej z Lora juz przy ladnej pogodzie.
Tym razem jednak inna sciezka, inna czesc parku, ruszylismy z miejsca w ktorym nie ma budki Parku, okolice Assnawbar i niewielkiego kosciolka.
Sciezka jest stroma, wzdluz rozwieszonych na drzewach swiatelek. Dochodzi sie na szczyt z krzyzem.

Pogoda byla dosc nietypowa jak na koniec sierpnia, w drodze powrotnej spora mgla i lekki opad.
Taka pogoda sprawila, ze strome zejscie bylo dosc sliskie i niestety moj towarzysz sie poslizgnal i upadl na skale, zrobil sobie spora dziure w nodze. Musielismy wiec udac sie do szpitala, ale ze nie bylo to az tak powazne, (skonczylo sie na 2 szwach), to po drodze zatrzymalismy sie na przeleczy by podziwiac piekne morze chmur o zachodzie slonca.

I jeszcze jedno zdjecie z przeleczy w drodze z Bsharre, od Lory 

Faqra czyli kolejne starozytne kamienie

Qalaat Faqra to kompleks archeologiczny w Kfardebian, w Libanie, z ruinami rzymskimi i bizantyjskimi. Położony na zboczach góry Sannine na wysokości 1500 m, jest jednym z najważniejszych miejsc wpisanej na listę UNESCO doliny Nahr al-Kalb.

Na wzgórzu o krajobrazie pełnym dziwacznych skał znajdują się cztery ołtarze, z których jeden został przebudowany za czasów panowania cesarza Klaudiusza i dlatego nazwany został "wieżą Klaudiusza". Można również znaleźć "wielki ołtarz", ładnie odrestaurowany "mały ołtarz" i pozostałości "zniszczonego ołtarza".

Nieco niżej na zboczu, na południu, znajdują się pozostałości dwóch starożytnych świątyń: największa z nich poświęcona jest Adonis, a druga Atargatis, "syryjskiej bogini". To sanktuarium może być datowane na drugą połowę pierwszego wieku.

Ruiny na polnoc od drogi sa ogolno dostepne, do swiatyn polozonych na poludniu trzeba kupic bilet wstepu. Nie wiem niestety ile kosztuje, bo my jakos przypadkowo weszlismy przez jakis zalom w ogrodzeniu nie wiedzac ze nalezy taki bilet zakupic.

Nie jestem znawczynia historii, ale to co robi najwieksze wrazenie to polozenie swiatyn przy pieknych wapiennych skalach, w ktorych woda wyzlobila glebokie kanaly.

Maly Oltarz

Duzy Oltarz

Wodospad Afqa

Afqa to miejsce wodospadu, uwazanego za jeden z najwspanialszych w górach Bliskiego Wschodu, który zasila rzekę Adonis (znaną dziś jako Abraham River lub Nahr Ibrahim w języku arabskim) i tworzy jezioro Yammoune.

W mitologii greckiej Adonis urodził się i zmarł u stóp wodospadu w Afqa. Afqa jest dokladnie w srodku pomiedzy Baalbek i Byblos, nawiazujac do przesilenia letniego nad Morzem Śródziemnym. Wedlug mitu, to z Byblos miala przyplynac mistyczna arka zawierająca kości Ozyrysa. Arka utknęła w bagnie, dopóki Isis nie znalazła jej i nie przyniosła z powrotem do starożytnego Egiptu.

Wodospad w Afqa znajduje się na 600-metrowym (180 m) urwisku, który tworzy ogromny naturalny amfiteatr.  Rzeka wynurza się z dużej wapiennej jaskini w ścianie urwiska.
Jaskinia ma ponoc ponad dwie mile (trzy kilometry). 

Jako, ze bylismy juz brudni po zwiedzaniu jaskini Rweiss to podjechalismy rowniez pod ten wodospad, tzn pod te jaskinie poniewaz w tym okresie (sierpien) nie ma wody, zadnego wodospadu. Na to trzeba poczekac do wiosny, na topniejace sniegi.  

Tym sposobem dostep do jaskini byl latwiejszy, trzeba bylo sie tylko troszeczke wspiac po skalach. rzeczywiscie tunel wydaje sie baardzo dlugi ale jest tez mniej przyjemny, idzie sie wzdluz rur rozciagnietych wzdluz calej dlugosci. Nie ma zadnych nadzwyczajnych form skalnych. Nie zapuszczalismy sie wiec w odlegle ciasniejsze korytarze.

Jaskinia Rweiss

Rweiss Grotto w Libanie, niedaleko Akoura, to jaskinia do ktorej organizowane sa wycieczki z przewodnikiem, ale jest zasadniczo otwarta dla zwiedzajacych rowniez na wlasna reke.
Zasadniczo lepiej sie nie zgubic, aczkolwiek zasadniczo wszystkie korytarze i te wysokie i te w ktorych trzeba sie prawie czolgac robia petelki i zawsze trafia sie do miejsca ktore sie kojarzy.

Ja sie tam wybralam poniewaz moj towarzysz jest fanem geocachingu.. o tym kiedy indziej lub nalezy sobie wygooglac ;) Jeden z "cachy" powinien byc wlasnie w tej grocie, mielismy wiec do dyspozycji taka mapke:

Zgodnie z mapka moglismy sie poruszac tylko duzymi korytarzami, ale skusilo nas jednak odkrywanie mini tnelow. Oplacilo sie to pieknymi skalnymi formami, super stalaktyty, stalagmity, grzybowe formy.

Przy tym bylo chlodniej niz w upalach na zewnatrz. Trzeba oczywiscie przewidziec, ze wyjdzie sie kompletnie ubloconym i trzeba miec dobra latarke!

Akkar czyli zielona polnoc

Dluugi weekend w sierpniu, 4 dni i wyprawa na "daleka" polnoc ;)
Akkar to region na polnocy Libanu, ze stolica w miescie Halba, charakterysuje sie obecnością stosunkowo dużej równiny nadbrzeżnej, z wysokimi górami na wschodzie.

My udalismy sie do miasta Qoubaiat skad zaczyna sie LMT, Lebanon Mountain Trail,
tzn tam zaczyna sie czesc 1, jest jeszcze czesc 0, ale ta zostanie na kiedy indziej.

Pogoda byla w kratke, troche straszylo deszczem. Pierwsza noc mielismy spedzic w Qoubayat i udalismy sie do poleconego przez polskich kolegow z PCPM klasztoru, w ktorym mozna wynajac pokoik. Niestety nie bylo wolnych miejsc. Pojezdzilismy wiec po okolicy by znalezc przyjemne miejsce na rozbicie namiotu.
Trafilismy na przyjemny punkt widokowy niedaleko malej kapliczki, gdzie odbywala sie jakas uroczystosc i bylo sporo ludzi. stwierdzilismy, ze do wieczoru na pewno wyjada i poszlismy na spacer po wzgorzach. Niestety w drodze powrotnej poczulismy nieprzyjemny zapach i przeszlismy obok martwego pieska..co niestety znieczecilo nas do pozostania w tej okolicy.

Pojechalismy do wygooglowanego eco lodge i rozbilismy sie na ich terenie, pod naszym namiotem, na drewnianej platformie. Teren byl w pieknym lesie i milo bylo poczuc zapach zywicy i lesnej sciolki. Niesamowita odmiana po niemal pustynnych widokach naszej czesci doliny Bekaa.

Nastepnego dnia przestawilismy autko i udalismy sie na szlak, piekna drozka wzdluz kanalow nawadniajacych, zero ludzi, zielono i przyjemnie. Po drodze niewielki kosciolek, hustawki i ruiny domow z wrastajacymi w nie drzewami.

po drodze, slyszalam dziwny dzwiek stukania i idac tym tropem nakrylismy te dwa zolwiki na stukaniu w trawie.

Byly piekne lasy, laki, slonce ale i rowniez mgla i chlod.



Choc staralismy sie sledzic oznakowany szlak LMT, niestety w pewnym momencie nam zniknal. Szlismy wedlug mapki jaka udalo nam sie sciagnac do aplikacji ale oznakowania juz nie odnalezlismy.

Na nocke znalezlismy mily zakatek w lesie, gdzie ktos juz biwakowal, zapewne mysliwi, bo bylo sporo kartonowych legowisk i spory hak stalowy zawieszony na drzewie.

Nastepnego dnia zeszlismy to miejscowosci Fnaidek, ktora okazala sie miejscowoscia dosc muzulmanska i ja w szortach i bluzce bez rekawkow czulam sie bardzo niezrecznie i mocno obserwowana. Zaczelismy isc w kierunku Quobayat zeby po drodze zlapac taksowke, niestety zadna nie chciala jechac do Qobayat.  Szlismy tak dobre 40 min pod gorke az wreszcie zatrzymala sie dla nas koparka i po mieszanej komunikacji, po angielsku nieco arabsku i gestami, pan powiedzial zebysmy wsiadali, ze nas zawiezie. Tepo bylo zdecydowanie slimacze, ale w dobrym kierunku, przynajmniej tak nam sie wydawalo. Bowiem, po 15 minutach jazdy pan sie zatrzymal i pokazal, ze tutaj pracuje, rzeczywiscie byla tam rozkopana droga. Powiedzial, ze do Qobayat malo kto jezdzi ta droga, bo to droga przez gory i tam jest jednostka policji lub armii, nie do konca zrozumielismy. On nam radzi jechac w druga strone, naokolo glowna droga. Zlapal nam stopa, tlumaczac mlodemu chlopcu gdzie nas wysadzic.

Pokonalismy wiec droge powrotna duzo szybciej i wyladowalismy w miejscu gdzie zeszlismy z gor. Zaczelismy wiec szukac taksowki w tym kierunku. Niestety bez sukcesu. Bylismy sfrustrowani, ja do tego czulam sie bardzo niezrecznie pod spojrzeniami wszystkich mieszkancow.

 Niespodziewanie zatrzymal sie przy nas wielki jeep wypelniony dziecmi i mlody chlopiec spytal nas pieknym angielskim skad jestesmy. Pogadalismy wiec o nas i o tym, ze oni mieszkaja w Canadzie i tutaj przyjechali tylko na lato na wakacje. Spytali czy moga nam w czyms pomoc i ojciec rodziny rowniez probowal nam zlapac taksowke. Rowniez niestety bez sukcesu. Stwierdzil wiec ze zawiezie nas dalej na rozwidlenie drog, gdzie juz na pewno bedzie jakies taxi. Latwo powiedziec, nie bardzo wiedzielismy jak sie zmiescimy, ale w cudowny sposob wszyscy sie stasowalismy, oni pietrowo, mniejsze dziecko na wiekszym, my na co drugi wystap. Na szczescie nie bylo to daleko, bo obawiam sie, ze dzieci mogly by nas znielubiec przez ten scisk, nie wspominajac o bezpieczenstwie.

Udalo sie, przesiedlismy sie do taksowki, mimo ze nie miala czerwonej rejestracji jaka oficjalne taksowki powinny posiadac i ze kierowca byl stosunkowo mlody i ze byl z nim jeszcze kolega. Nie mielismy pojecia ile czasu powinnismy jechac, ale po ok 30 min drogi cos mnie tchnelo zeby sprawdzic na gps gdzie jestesmy. Okazalo sie ze wlasnie skrecilismy w kierunku przeciwnym niz Qobayat. W zwiazku z tym, naszym lamanym arabskim, poniewaz obaj chlopcy nie mowili nic po angielsku, udalo nam sie wytlumaczyc, ze my chcemy do Qobayat i pokazac na mapie w telefonie.

Chopcy bez problemu poprostu zawrocili. Rozmowy nie bylo, my sobie, oni sobie i tak przez godzine. Zaczelismy sie niepokoic ile oni sobie od nas zazycza za te podroz. Jak dotarlismy do miejscowosci Halba, zaczelismy rozkminiac inne opcje, ze tutaj na pewno sa busy do Qobayat wiec moze lepiej tu wysiasc zanim okaze sie ze musimy zaplacic 100 dolarow. Niestety nasze pytanie: how much bylo bez zrozumienia. Kierowca probowal tlumaczenia w google translate.. rownoczesnie prowadzac.. wiec zeby uniknac wypadku, zadzwonilismy do kolezanki Libanki, ktora sie za nas dogadala. Okazalo sie ze zaplacimy 30 dolarow za dojazd na samo miejsce, tak ze rewelacja. Juz ze spokojem spedzilismy ostatnia godzine drogi. Dojazd zajal nam ponad 2 godziny. Nie wiem na jakiej zasadzie dziala ta taksowka, czy moze chlopcy wybrali sie na przejazdzke, wiem ze musza teraz jechac conajmniej godzine zeby wrocic do siebie.

My natomiast wsiedlismy do mojego autka i w droge do Byblos. Mielismy jeszcze jedna nocke zanim musielismy wrocic do Zahle wiec zdecydowalismy sie na pobyt w Byblos i kolacyjke z owocami morza :)

A na sniadanko wybralismy sie do Haven, miejsce warte polecenia! Piekny widok na Beirut i morze.